Rijke waterpoloclubs
Chicago Athletic Association
Het meer dan 100 jaar oude complex van de Chicago Athletic Association dat in 2007 voor 31 miljoen US Dollar verkocht werd aan projectontwikkelaars die er met een extra investering van 100 miljoen dollar een luxe hotel van 300 kamers van gemaakt hebben. Het uit twee buildings bestaande geheel ligt aan de South Michigan Avenue 12, de meest prestigieuze laan van Chicago, met een schitterend uitzicht over Millennium Park. De buitengevel, net als de marmeren vloeren, de gebrandschilderde glasramen, kandelaars en mahoniehouten afwerkingen bleven behouden. Reden van de gedwongen verkoop: het failliet van de club die ook werd ontbonden. In 1893 was de club de speeltuin van heel wat spilfiguren uit Chicago. Vanuit de schitterende eetzaal ,waar de rijken en machtigen van Chicago met elkaar omgingen, had men via de glasramen een adembenemend zicht over het Michigan meer. De façade doet denken aan het 14 eeuwse Dogenpaleis in Venetië dat uitkijk gaf over één van de vele Venetiaanse kanalen
Hoewel de nieuwe eigenaar van plan was om tweederde van het gebouw neer te halen, heeft hij die idee mogen vergeten omdat heel veel wettelijk beschermd was. Zo bleef de witmarmeren trap van de inkomhal bewaard, spijtig genoeg echter verdween het witmarmeren zwembad.
Chicago Athletic Association was de eerste 'atletiek-, eet- en social club' van Chicago. Opgericht in 1890 door prominente figuren als de beroemde aannemer Marshall Field (1834-1906), de professionele basballespeler Albert Goodwill Spalding (1850-1915), die na zijn sportcarrière een succesvolle zaak in sportartikelen uit de grond stampte, Cyrus McCormick II (1859-1936), een fabrikant en uitvinder van landbouwmachines en de gerenommeerde architect Henry Ives Cobb (1859-1931) bezorgde CAA zijn leden en gasten een stijlvolle omgeving en een onovertrefbare locatie net tegenover het Millennium Park.
De oorspronkelijke regels van de club stelden dat CAA was opgericht "om alle sporten aan te moedigen, om de fysieke cultuur te promoten en voor het cultiveren van sociale omgang en vriendschappelijke relaties tussen de leden van de Associatie." Het clubhuis werd ontworpen door stichtend lid Henry Ives Cobb (1859-1931). Vanaf zijn voltooiing in de zomer van 1893, werd deze elf verdiepingen hoge structuur als een architecturaal meesterwerk beschouwd. In het hartje van de Loop (het wereldberoemde lokale treincircuit boven Chicago) en het downtown theaterdistrict, werd de eigendom oorspronkelijk gehuurd van Marshall Field (1834-1906) en werd het in de zomer van 1929 definitief aangekocht. In 1907 voegde CAA een nieuwe 18 verdiepingen tellend gebouw toe aan het geheel. De Madison Building werd aan de noordwest hoek van het originele gebouw gekoppeld.
De thuishaven van CAA bood een variatie van faciliteiten. Naast het 'state-of-the-art' cardio- en krachttrainingscentrum, bevatte de building ook faciliteiten voor atletiek, een volledig boksring, squash- en handbalvelden, een basketbalveld, een oefencentrum voor golf, een zwembad en uitrustingen voor massagetherapie, whirlpool en sauna's. Het CAA gebouw had ook verschillende restaurants, met de 'Main Dining Room' op de achtste verdieping, van waaruit men Michigan Avenue, Millennium Park en Lake Michigan kon overschouwen. Voor eenvoudigere maaltijden konden de leden terecht in de populaire Cherry Circle Bar of het Poolside Cafe. Verder bevatte het gebouw 52 gastenkamers en 20 privé vergaderzalen met ruimte voor groepen tot 400 deelnemers. Oorspronkelijk fungeerde de CAA als een 'herenclub'. Dat veranderde op 18 september 1974 toen het eerste vrouwelijke lid verwelkomd werd, en dit voordat het stadsbestuur andere private clubs het bevel gaf om te diversifiëren. In oktober 1992 verkozen de leden van de Chicago Athletic Association zelfs hun eerste vrouwelijke president: Mary Frances Hegarty (1930-) een advocate uit Park Ridge, Illinois.
De atletiekgeschiedenis van de Club gaat terug tot 1896, toen de CAA "Pigskin Squad" in het nationale kampioenschap Harvard, Yale en een dozijn andere clubs en Universiteiten versloeg. Begin jaren 1900 sponsorde de club Frank Foss (1895-1989) die op de Olympische Spelen van 1920 in Antwerpen, met een sprong van 4m09 het eigen wereldrecord polsstokspringen met vier centimeter verbeterde. Later werden de activiteiten uitgebreid naar boksen, basketbal, football, schermen, zwemmen en waterpolo.
Chicago Athletic Association, de winnaars van de zilveren medaille tijdens de Olympische Spelen van 1904: Rex Beach (1877-1949), Jerome Steever (1880-1957), Edwin Paul Swatek (1885-1966), Charles Healy (1883-?), Frank Kehoe (?-?), David Hammond (1881-1940) en William Tuttle (1882-1930). Kehoe haalde ook nog brons in het duiken, Hammond en Tuttle waren twee van de vier zwemmers die zilver haalden in de 4x50 yards vrije slag. Rex Beach van zijn kant was korte tijd advocaat, die naar Alaska trok als expert in de goud ontginning. Maar al vlug werd hij schrijver, zijn eerste novelle 'The Spoilers' was gebaseerd op zijn ervaringen in Alaska. Er volgende nog een hele reeks, waarvan er heel wat verfilmd werden, waardoor hij een gefortuneerd man werd. Hij vestigde zich met zijn vrouw in Florida, waar hij zich twee na haar dood van het leven benam