Chronologische geschiedenis van het waterpolo

1979

Wereldbeker

In Joegoslavië werd de eerste FINA World Cup georganiseerd. Deelnemers waren de acht beste landenploegen van het WK van het jaar voordien in Berlijn. Gastland Joegoslavië maakte zijn favorietenrol waar door Hongarije met 8-7 en de Amerikanen met 4-3 te verslaan. Het kreeg echter een zware 1-5 om de oren van de Russen en tot ieders verbazing gingen ze ook tegen de Duitsers met 3-4 onderuit. De titeldromen waren meteen opgeborgen, brons was de enige troost. De Verenigde Staten eindigden met evenveel punten als de Joegoslaven maar konden een beter doelgemiddelde voorleggen en gingen dus met het zilver lopen. Hongarije werd winnaar, al was het na zijn nederlaag tegen Joegoslavië met 4-4 door het oog van de naald gekropen tegen die dekselse Duitsers.

Goud voor Hongarije: Hauszier, Kuncz, Wiesner, Sudar, Sommossy, Csapo, Szivos, Molnar, Budavari, Horkai en Gerendas.

De Amerikanen hadden het zilver grotendeels aan hun goallie Steve Hamann (1950-) te danken. Hamman werd later geselecteerd voor de Spelen van Moskou, maar gezien de Amerikanen daar forfait gaven was hij nooit Olympisch actief. Om het geheugen even op te frissen en om het idiote van de situatie te benadrukken: de Amerikanen boycotten de Spelen van Moskou omdat de Russen even voordien Afghanistan waren binnengevallen. Steve Hamman kon het waterpolo niet laten, gaf elk jaar enkele clinics voor keepers en speelde zelf nog mee met de Masters.

In Merce, Californië werd de eerste World Cup voor vrouwen georganiseerd. De Amerikanen hielden het goud thuis, ze verloren slechts een puntje door het 6-6 gelijkspel tegen Nederland, dat tweede eindigde, terwijl Australië brons binnenhaalde.

Uitslagen

Universiade

In Mexico City wonnen de Verenigde Staten de Universiade voor Rusland en Joegoslavië.

Pan Amerikaanse Spelen

De zevende editie van de Pan Amerikaanse Spelen in San Juan, Puerto Rico werd door de Verenigde Staten gewonnen voor Cuba en Canada. Dit keer zes landen aan de afworp met een vijf op vijf voor de Verenigde Staten: 6-4 tegen Canada, 10-3 tegen Brazilië, 6-2 tegen Puerto Rico, 7-5 tegen Mexico en 8-6 tegen Cuba.

Mediterane Spelen

Winst voor thuisland Joegoslavië op de Spelen van de Middellandse Zee in Split. Italië won zilver, Spanje het brons.

Europabeker

De Europa Cup voor landskampioen werd door het Hongaarse OSC Budapest binnengehaald. Het Spaanse Montjuich op rang twee, Würzbürg 05 en Pro Recco drie en vier.

De winnaars: Fekete, Szivos, Sudar, Pasztrai, Bodnar, Farago, Gaal, Kuncz, Hamori, Konrad, Vindisch.

Scaldis Antwerpen verdedigde de Belgische kleuren.

Het team: Jan Tirry, Francois Simons, Eric Van Peteghem, Michel McClymont, Danny Motton, Ronny Van Peteghem, Erik Pinseel, Tony De Vries en Walter Boodts

Een jaar na de Joegoslavische beker van 1978 won Korcula Plivacki Klub nu ook de Europa Cup voor bekerhouders. In de finale versloeg het Ferencvárosi Torna Club Budapest de Hongaarse winnaar van het jaar voordien.

Twee jaar na de vorige een tweede Super Cup voor Ferencvárosi TC Budapest, de stadsgenoten van Vasas Budapest verloren nipt met 7-6.

Multi-Nations Contest

 Het vijflandentornooi in Charleroi werd door Wales gewonnen.

Europa

België

In België verdedigde de Gentse ZV zijn titel voor de elfde keer met succes.

De kampioenen: Walter Geirnaert, Marc Van Huffel, Eddy Vab Bever, Frank d'Oosterlinck, Wim Minne, Rik Ryckaert, Dirk Vertriest, Roger Sierens, Jempi Godecharles (overgekomen van Brugse ZK), Philippe Cardinael en Philippe Van Asch.

Bulgarije

In Bulgarije een derde opeenvolgende titel voor Lokomotiv Sofia.

DDR

In Oost-Duitsland was de heerschappij van SG Dynamo Magdeburg voorbij, BSG Empor HO Halle-Neustadt won het kampioenschap voor het eerst, maar zeker niet voor het laatst en verzekerde zich voor de derde keer van bekerwinst.

Denemarken

Zevende Deense titel voor OSLF Odense.

Duitsland

Behalve in 1993, toen Waspo Hannover-Linden hen te sterk was, won het formidabele Wasserfreunde Spandau Berlin 04 alle Duitse titels tussen 1979 en 2010. Spandau lukte de dubbel, het won voor het eerst ook de bekerfinale.

De Joegoslaaf Alfred Balen (1930-1986) begon op 15-jarige leeftijd waterpolo te spelen bij C.P.K Crikvenica, de club uit zijn geboortestad. In 1950 verhuisde hij naar P.K.Medvescak. waar hij tot 1955 speelde en waar hij in 1960 een succesvolle carrière begon als coach. In 1965 trok hij naar Egypte, nadien naar Mexico. In 1968 was hij de coach van dat team op de Olympische Spelen in hun eigen land. Na de Spelen kwam hij naar Europa waar hij in Berlijn de meest succesvolle coach werd van Wasserfreunden Spandau 04. Alfred Balen won met Spandau alle Duitse titels en bekers van 1979 tot 1986, telkens acht in totaal met daar bovenop zeven keer de Duitse Supercup. In 1982, 1985 en 1986 veroverde hij met het zevental de Europacup voor landskampioenen en in 1985 en 1986 ook de Europese Supercup. Op de Olympische Spelen van 1976 kwam hij zijn pupil Armando Fernandez (1955-) terug tegen en kon hij de Mexicaan overhalen om naar Europa te komen waar hij Romaanse kon studeren. De spelersgroep die hij kneedde kende heel wat opmerkelijk namen: Rohle, Loebb, Bukowski, Hohenstein, Fernandez, Ehrl, Kison, Stamm, Freund, Grundt en Schneider. Ironie van het noodlot: hij stierf tijdens het uitoefenen van zijn passie. Op 5 december 1986, na de gewonnen Europese Super Cup finale in Zurich tussen Spandau en Mornar Split, dook hij dolblij het water in. Nadat hij al zijn spelers had omarmd kroop hij moeizaam uit het water, het gevolg van een hersenbloeding. Hij werd meteen naar het Wald-hospitaal gevoerd, maar één uur later, terwijl alle spelers en dirigenten aan het banket zaten, kwam de droeve mare dat Alfred Balen overleden was. Zijn motto was steeds:

vrij vertaald:

Een andere stelling was

Daarom eiste hij van zijn spelers dat ze diep onder de minuut zwommen. De linkshandige Frank Otto (1959-) bijvoorbeeld, één van zijn betere spelers en met 119 treffers topscoorder in de Bundesliga, won ooit een Duitse titel vrije slag.

Een ander belangrijk trainingsonderdeel was volgens Balen het 'individueel tactisch bereik', meer bepaald de ‘onderwateroorlog'.

"Vier vijfde speelt zich immers af onder water,” verklaarde Balen.

Daarop werd dus enorm veel geoefend. In de Berlijnse wijk Spandau-Wilhelmstadt bestaat een Alfred-Balen-Weg en ieder jaar richt Spandau de Alfred-Balen-Cup in, als erkenning voor het prachtige werk van de Joegoslaaf, die zo maar eventjes vlot acht talen sprak.

Finland

Het Finse kampioenschap werd voor de tweeënveertigste keer door Helsingfors Simsällskap gewonnen.

Frankrijk

Dertiende Franse titel voor Cercle des Nageurs de Marseille.

Griekenland

Groot-Brittannië

Na een jaartje onderbreking haalde London Polytechnic Water Polo Club zijn tiende landstitel.

Polytechnic SC voor de dertiende keer aan het feest in het ASA Club Senior Championship.

Hongarije

Zevende titel voor Vasas SC Budapest. Medicor-OSC sprokkelde eveneens 36 punten maar had een doelsadlo van 122-80, terwijl Vasas kampioen werd met 137-93.

De trofee van topschutter ging naar Imre Budavári van de kampioenenploeg Vasas SC die 50 keer raak trof.

Vijfde Hongaarse beker voor Budapesti Honvéd Sport Egyesület, exact twintig jaar na de vorige. In de finale won het met 7-6 van Ferencváros Torna Club Budapest.

Ierland

Marian Waterpolo Club haalde zijn tweede Ierse beker binnen.

Italië

De Italiaanse competitie werd voor de zevende keer door Canottieri Napoli gewonnen. In een competitie met twaalf ploegen won het twintig van de tweeëntwintig partijen met een doelsaldo van 166-86.

Geen bekercompetitie dat jaar. 

Joegoslavië

VK Partizan Belgrade, voor de veertiende keer kampioen van Joegoslavië, maar ook de vijfde beker.

De kampioenen: Milos Markovic, Vukan Ruzic, Predrag Manojlovic, Nikola Stamenic, Milos Vukovic, Ratko Rudic, Djordje Popovic, Sinisa Segrt, Nenad Manojlovic, Sinisa Belamaric en Zoran Avramovic.

Kroatië

In Kroatië ging de beker naar Povijest kluba Viktorija Primorje.

De winnaars: Grguric, Mustur, Modric, Miškovic, Dorosev, Roje, Risek, Ernjak, Prlja, Nonkovic, Dapcic, Dabovic, Dupont, Dragojevic, Pucara en Matic.

Litouwen

Kauno „Raudonasis spalis“ was voor de tiende keer aan het feest in de competitie en won voor de dertiende keer de bekerfinale.

Malta

Veertiende landstitel voor Sliema ASC in Malta.

De kampioenen: Michael Soler, Edward Calleja, Peter De Cesare, Adrian Meli, Michael Gatt, James Scerri, Marco Manara, Ray Manara, Alex Tonna, Ray Vella, , Mario Salnitro en coach Franz Frendo.

Nederland

In Nederland was AZC Alphen aan de Rijn voor de derde keer op rij landskampioen, maar won het ook zijn tweede opeenvolgende dubbel.

Bij de vrouwen een eerste kroontje voor Het Gooi.

Oostenrijk

Allereerste Oostenrijkse titel voor SV Wörthersee. 

Polen

GKS Arkonia Szczecin kroonde zich voor de tiende keer tot Pools kampioen.

Roemenië

Dinamo Bucuresti kroonde zich voor de negentiende keer tot nationaal kampioen.

Schotland

De Schotse competitie werd beheerst door N.C.R./Gala.

In de beker was 1930 werkelijk te zwak voor Portobello, dat de finale met 13-4 won.

Sovjet Unie

In de Sovjet Unie ging MGU Moskou voor de vijfde keer met het kroontje aan de haal.

Spanje

In Spanje won Club Natació Montjuïc het kampioenschap voor de vijfde keer en het vierde opeenvolgende jaar.

Tsjecho-Slowakije

Zwitserland

SC Horgen was in Zwitserland voor de zestiende keer aan het feest.

Amerika

Brazilië

Een kleine verrassing in de Braziliaanse competitie, de universitaire ploeg van Gama Filho haalde zijn eerste titel.

Verenigde Staten

In Amerika nog maar eens een nieuwe naam in het kampioenenbestand, dit keer ging de zege naar het Californische Newport Water Polo Club.

Ook bij de vrouwen een elfde naam op vijftien jaar tijd, dit keer ging Seal Beach met de hoogste eer lopen.

UC Sancta Barbara haalde zijn eerste NCAA-titel binnen, in de finale kreeg UCLA Bruins 11-3 om de oren.

Afrika

Tunesië

Geen competitie in Tunesië wel een eerste bekerwinst voor Avenir sportif de La Marsa.

Azië

Givat-Haim, voor de zoveelste maal kampioen van Israël.

Turkije

In Turkije een elfde landstitel voor Istanbul YiK.