Chronologische geschiedenis van het waterpolo

1911

In 1911 werd een doorslaggevende vooruitgang geboekt, toen de Fédération Internationale de Natation Amateur (FINA) de Engels/Schotse regels voor alle lidstaten verplicht maakte. Het standaardiseren van de reglementen had een direct effect vermits de disputen op belangrijke wijze zouden verminderden. Zouden moeten, want er waren heel wat wrijvingen en er ontstond heel wat verwarring omdat de scheidsrechters de nieuwe reglementen niet altijd op dezelfde manier interpreteerden als de Engelsen. Om al deze misopvattingen te vookomen werd in 1929 de International Water Polo Board (IWPC) opgericht die uit vier FINA-leden en een Britse vertegenwoordiger bestond. Deze Board werkte een nieuwe reeks reglementen uit, die op 1 januari 1930 van kracht werden.

Europa

België

Brussel Swimming Club veroverde zijn zevende nationale titel: Jean Hoffmann, Armand Deprez, Oscar Grégoire Sr, Victor Boin, Jules Wuyts, Oscar Grégoire Jr, Félicien Courbet, Jacques Rademacker, Léon Willotte, Henry Oppitz en Albert Durant. 

In 1911 werd de Gentsche Voetbal- en ZwemVereeniging opgericht, met zwemactiviteiten in het openluchtzwembad Strop. Amper één jaar later werd alles op het zwemmen gezet, werd het woordje voetbal uit de naam geschrapt en sloot de club aan bij de Belgische Zwem- en Reddingsbond.

Duitsland

Een prachtige postkaart uitgegeven door de Lenneper Schwimmverein. De wedstrijden van Lennep, een dorpje kort bij Düsseldorf, werden in de Rijn betwist.

Finland

Helsingfors Simsällskap veroverde zijn vierde opeenvolgende Finse titel, in de beslissende partij versloeg het Tampereen Uimaseura met 9-0.

Frankrijk

De Franse titel ging voor het derde jaar op rij naar Enfants de Neptune de Tourcoing.

De interland tussen Frankrijk en België werd in de Seine gespeeld nabij Joinville-le-Pont, een voorstadje in het zuid-westen van Parijs.

De Franse ploeg.

Groot-Brittannië

Hyde Seal SC haalde voor de vijfde keer het ASA Club Senior Championship naar zich toe.

De imposante Britse ploeg van Chelsea.

Opnieuw een superieur Cambridge, dit keer ging Oxford met 6-0 de boot in.

Achtste overwinning van Brighton Swimming Club Champions in het Sussex Senior Water Polo Champ. 

Het waterpoloteam van Hounslow Premier Swimming Club, in 1911 winnaars van de Middlesex Junior qualifying league.

Waterpolo vond stilaan zijn weg naar de Universiteiten, op de foto het zevental van Bishop's Stortford College Swimming Club.

Hongarije

In Hongarije werd het kampioenschap door slechts twee ploegen in een enkele partij betwist, met 7-0 haalde Ferencvárosi TC het voor de tweede keer op rij van Magyar TK.

Nederland

De Nederlandse titel was het derde jaar op rij weggelegd voor Het Y Amsterdam.

Noorwegen

De Noorse bond startte met waterpolo, maar de sport kwam in Noorwegen eigenlijk nooit van de grond.

Oostenrijk

Het Oostenrijks kampioenschap werd voor de achtste keer door Wiener Schwimm-Club Austria gewonnen.

Schotland

Het vierde duel op rij tussen Paisley Amateurs en Inverness Amateurs in de Schotse bekerfinale, opnieuw trok Paisley met 6-3 aan het langste eind.

Amerika

Verenigde Staten

In 1911 een ommekeer in het Amerikaanse waterpolo. De amateurclubs uit Chicago besloten de American style water polo door de Europese regels te vervangen, waardoor heel wat nieuwe clubs ontstonden. Het goede idee werd niet door alle Amerikaanse ploegen overgenomen, de New York AC en de Chicago AA verkozen een robbertje vechten in plaats van hun eigen halve finale voor het nationaal kampioenschap te spelen, maar Missouri Athletic Foundation ging voor de enige keer in haar geschiedenis met de titel lopen.

In de USA richtte de National Women's Lifesaving League, met hoofdzetel in de New York Metropolitan Area een zwem- en waterpololiga op voor vrouwen. Initiatiefneemster was Charlotte Epstein (1884-1938), de stichtende moeder van de vermaarde Women's Swimming Association (WSA), die de vroege geschiedenis van het vrouwenzwemmen domineerde. De genialiteit van Epstein waren haar administratieve en organisatorische vaardigheden en één van haar eerste belangrijkste beslissingen was het inhuren van Louis de Breda Handley (1874-1956) als coach. De WSA leverde de beste vrouwelijke zwemmers af en alle groten speelden ook waterpolo in de National Women's Lifesaving water polo league, met inbegrip van Ethelda Bleibtrey (1902-1978), Charlotte Boyle (1899-1990), Hellen Wainwright (1906-1965) en Gertrude Ederle (1905-2003), de eerste vrouw die het Britse kanaal bedwong.

Louis de Breda Handley (1874-1956) schreef het boek 'How to play Water Polo' over de tactische kneepjes in het  waterpolo op Amerikaanse wijze, dat hij met foto's illustreerde. We vertalen even de ondertitels:  "Scoren via een hindernis over een teammaat" en "één manier om een tackle te breken".

"Hoe een tackle wordt ontweken - over en vrij".

 "Hoe een tackle wordt ontweken Fig. A: ontwijken. Fig. B: Onderdoor passeren en op de rug keren".

Australië

Australië

Sydney Swimming Club, in 1911 winnaar van het kampioenschap van de Australische New South Wales Amateur Swimming Association: M. Duffy, W.W. Hill, P. Russell, E. Jones, R.B. Hill, L. Solomons, J. Dreelin en A.D. Hill.

Nieuw-Zeeland

Ondanks verwoede pogingen om de spelreglementen uniform te maken, werd er wereldwijd toch nog op eigenaardige manier en in moeilijke omstandigheden gespeeld. Zo werd er melding gemaakt van een partij in Wellington, Nieuw Zeeland die betwist werd in water van 56° Fahrenheit (= 13°C) en dat 50 minuten lang. Heel wat spelers stortten dan ook in en een van de goalies moest zelfs naar het ziekenhuis.

Afrika

Zuid Afrika

Haasje-over van Natal dat voor de tweede keer de Zuidafrikaanse titel binnenhaalde.