Chronologische geschiedenis van het waterpolo

1907

Europa

België

Brussels SC anno 1907 met een vierde opeenvolgende Belgische titel: H. Oppitz, Felix Courbet, Victor Boin, A. Michaut, Oscar Grégroire, Maurice Piot, Max Cohen, Albert Willote, Fernand Feyaerts, Verhulst en Victor Sonnemans.

De ploeg bezocht Hyde Seals Swimming Club maar had geen schijn van kans tegen de heersende en nieuwe wereldkampioen.

Het gemengde team van Brussel was samengesteld uit Joseph Pletincx, Oscar Grégoire, Jules Wuyts, Fernand Feyaerts, Herman Meyboom, Auguste Michant en Victor Boin. Waarbij aangestipt werd dat Victor Boin (1886-1974) een zwemmer van hoog niveau was, die zich meerdere malen tot Belgisch kampioen kroonde en op dat ogenblik de kampioenschappen 100 en 200 meter beheerste. Hij blonk uit in het verlammen van het spel van de aanvallende tegenstrevers, hij wist bij iedere gelegenheid te ontsnappen waarbij hij van zijn grote snelheid profiteerde.

Duitsland

De pioniers van Nürnberger Schwimmvereins 1907 e.V

Frankrijk

Vierde Franse titel voor Libellule de Paris.

Groot-Brittannië

In het ASA Club Senior Championship hernieuwde Weston-super-Mare SC zijn eerste titel van het jaar voordien.

Het team van Hyde Seals Swimming Club dat zich ook in 1907 tot wereldkampioen kroonde.

De waterpolo- en zwemploeg van het hoofdkwartier van HSBC's London. De Inter-banken competitie vormde een groot onderdeel van het bankleven in het begin van de 20ste eeuw.

Oxford-Cambridge eindigde op 2-2.

Hongarije

Slechts een inschrijving voor het Hongaars kampioenschap, Magyar Úszó Egyesület won de titel zonder ook maar een wedstrijd te moeten spelen.

Italië

Het niet officiële Italiaans kampioenschap werd gespeeld tussen het eerste team en het reserve team van Lazio en natuurlijks gewonnen door het A-team.

Nederland

Zesde opeenvolgende titel voor De Jonge Kampioenen Amsterdam in Nederland.

Een ontboezeming van een Nederlands journalist uit dat jaar:

"Wellicht zijn het de groote kosten die in weg staan aan het bezoeken van de bakermat van het waterpolo of aan het uitnoodigen van Engelsche zeventallen hier te lande. Althans, de eerste aanraking met het spel van overzee is een ontmoeting in 1907 van R.Z.C. I tegen een zevental van de Royal Life Saving Society uit Londen. De winst (3-2) is voor de Rotterdammers, hetgeen een buitengewoon eervol resultaat is, omdat het hier betreft een ontmoeting tegen een sterke Engelsche ploeg, die dan vergezeld wordt door den specialist op pologebied: William Henry."

Oostenrijk

Zevende landstitel voor WAC Wiener Athletiksport Club in Oostenrijk.

Portugal

In oktober 1907 werd de allereerste waterpolomatch betwist in Portugal, een onderonsje in open zee tussen zeelui uit Alcântara in de baai van Cascais.

Schotland

Dit keer was Western Baths de sterkste in de Schotse beker, Whitehall kreeg in de finale met 3-1 het nakijken.

Amerika

Argentinië

Club Argentino de Natacion werd in 1907 de eerste nationaal kampioen van Argentinië: Nicolas Luzio, Zabala, Garaza, Grazioni, Lagleyze, Mieres en Souritz.

Canada

In Canada werd het eerste waterpolokampioenschap gewonnen door Montreal Swimming Club dat die titel tot 1913 succesvol verdedigde. Tussen 1907 en 1939 was er slechts één team buiten de zone Montreal: de Columbus Swimming Club, dat in 1931 tot ieders verrassing nationaal kampioen werd. In die lange periode won steeds een team uit de streek van Montreal: Montreal Amateur Athletic Association (1914, 1915, 1917, 1921, 1925 tot 1930), McGill University Swimming Team (1920 en 1923), Montreal Swimming club (1907 tot 1913, 1916, 1918, 1919, 1924) en Montreal YMHA (1932 tot 1939). Daarna lag de competitie stil tot 1947.

Verenigde Staten

In de USA revancheerde New York Athletic Club zich voor de verrassende nederlaag van het jaar voordien, het versloeg Chicago Athletic Association in de eindstrijd. In een keihard bevochten duel overigens, waarover het laatste woord nog niet was gezegd. Het was en bleef een brutale sport die zelfs in zoverre escaleerde dat er zich maatregelen opdrongen.

New York Athletic Club won zijn negende landstitel in de Verenigde Staten: G. D. Trubenbach, L. B. Goodwin, Professor Sunderstrom (trainer), J. B. Naething en E. E. Wenck Jr, J. A. Ruddy, Ogden M. Raid, Captain L. De B. Handely en James Steen.

Chicago Athletic Association jaartal 1907: Healy, Laughlin, Lochde, Durand, McConnell, Laidzik en Kehoo.

In een artikel van 19 mei 1907 kwam de New York Times terug op deze partij.

Officials in waterpolo
Recente problemen tonen de noodzaak aan van een verandering in het systeem
De recente wijzigingen in de regels die het waterpolospel beheren, werden verondersteld de bekrompen twisten uit de weg te ruimen die het plezier in de beste partijen hebben verpest, maar het ongelukkige einde van de wedstrijd tussen New York Athletic Club en Chicago Athletic Association toonde duidelijk aan dat het de regels zijn die de officials beheren die hervorming nodig hebben, eerder dan de regels de spelers beheren. Onder het huidige systeem kan zelfs de meest expertvolle referee nauwelijks recht laten wedervaren. Naar zijn positie en als een onpartijdige gekozen wordt is het resultaat algemeen ongenoegen, zelfs als de man trachtt om fair te zijn. De scheidsrechter moet op veel te veel letten. Erkennend dat er meteen iets moet gedaan worden om het spel van de val in het diskrediet te behoeden, hielden prominente spelers van het metropolitan distrikt recent een vergadering in de New York Athletic Club om middelen te bespreken die het groeiende kwaad kunnen controleren. Verschillende voorstellen werden gedaan, maar slechts drie vonden voldoende supporters om  een serieuze overweging te garanderen. Die zullen nu worden overgemaakt aan de ploegen in het land en diegene die het gunstigst onthaald wordt zal bij de Amateur Athletic Union aanbevolen worden. De eerst voorgestelde regel houdt het aanstellen in van zowel een opperscheidsrechter als een scheidsrechter, waarbij de twee officials na elke periode van positie wisselen. De plichten van elk moeten duidelijk gedefinieerd worden en elk team moet één official benoemen. Het tweede plan ontneemt de scheidsrechter de macht om straffen op te leggen of fouls toe te kennen maar de goalrechters daarmee te belasten. Het derde plan laat de dingen zoals ze zijn maar vragen voor een professionele scheidsrechter. Verdedigers van deze laatste wijziging geloven dat dit de beste oplossing van het probleem is en beweren dat de andere twee op geen enkele manier de zaken zullen verbeteren. Zij zeggen dat als iedere ploeg een vertegenwoordiger met macht heeft, elke echte of denkbeeldige oneerlijkheid van de kant van een official ervoor zal zorgen dat zijn rivaal wraak neemt en er zo een nog ergere stand van zaken opduikt. Met een professional daarentegen worden partijdige twisten uitgesloten. Een man die een grondige studie maakt  van het spel in al zijn details en daarna constant officieel handelt zal niet alleen in staat zijn om in gelijke omstandigheden gelijktijdig een oogje in het zeil te houden aan beide zijden van het bad, maar bovendien volledig eerlijk en onpartijdig te zijn, vermits zijn reputatie en zijn beroep zullen berusten op zijn onpartijdige beslissingen. Er kan veel voor en tegen worden gezegd op elk van de voorstellen, maar elk van de drie zal de condities verbeteren en de spelers uit het Oosten hebben schrik dat er eentje wordt aangenomen voor de nationale kampioenschappen gehouden worden tijdens de Jamestown Tentoonstelling. Waterpolo heeft de laatste jaren een vlugge vooruitgang gemaakt en wordt nu gerangschikt bij onze beste indoorspelen, maar de strijd om het te zuiveren van zijn aanstootgevende kenmerken was een harde strijd, en het zou een groot jammerlijk feit zijn, nu dat de overwinning binnen is, een tekort te hebben aan gepaste wetgeving om opnieuw die onplezierige gebeurtenissen te zien opduiken waarvan gehoopt werd dat ze verdwenen waren om nooit meer weer te keren."

Op 16-2-1907 werd ook op Hawaï de eerste officiële waterpolowedstrijd gespeeld, meer bepaald in downtown 'Honolulu's Hotel Baths'. De fans betaalden 75 cent om Oahu College met 1-0 te zien winnen van Diamond Head Athletic Club. Een massa toeschouwers, waarvan de meesten van het vrouwelijk geslacht, woonden deze 2 x 6 minuten durende partij bij.

Ook aan de Universiteit van Princeton startte men in 1907 voor volgepakte tribunes met waterpolo en dat duurde tot 1930. Ook hier was het een ruw spel, zonder dat het vasthouden verboden was (niemand, behalve de betrokkenen, wist ooit wat er zich onder water afspeelde), maar er waren er die daarvan hielden.

De dichter Archibald MacLeish (1892-1982) speelde rechtsvoor in het team van Yale dat in 1914 zijn enige nederlaag opliep tegen Princeton. Bekwaam gecoacht door Frank Sullivan, won de ploeg van Princeton in de liga van de Intercollegiate Swimming Association tien van de 23 seizoenen waaraan zij deelnam 1912 tot 1917, 1919, 1921 tot 1923. Bovendien verloor Princeton in al die jaren niet één wedstrijd. De ploeg van 1916 was defensief enorm sterk, slechts twaalf doelpunten tegen, tegenover 335 gescoord. In 1917 zag men de sterkste aanval ooit, met een totaal van 370 doelpunten. Herbert W. Warden Jr. was in 1916 topscorer met zo maar eventjes 230 potten en ook in 1917 joeg hij er 210 tegen de netten. In februari 1930, meldde het Faculteitscomité dat 19 van de 25 spelers van het universitaire team en 14 van de 17 spelers van het eerstjaarsteam als gevolg van het zeer ruwe spel oorblessures en neus-keel-oorinfecties hadden en dat seizoen werd er dan ook geen waterpolo meer gespeeld. Iets later, na een aanbeveling van de medische staf, besliste de Universiteit zelfs tot de volledige afschaffing van waterpolo.

Op 22 januari 1907 versloeg de University of Brown de Harvard University met 6-0.

Afrika

Zuid Afrika

De Western Province Swimming Union won de Currie Cup voor de achtste opeenvolgende keer.