Chronologische geschiedenis van het waterpolo

1897

Europa

België

In België werd Brussels Swimming and Waterpolo Club opgericht. Oscar Grégoire (1877-1947) nam het initiatief samen met een groep jonge sportievelingen van Cercle des Régates de Bruxelles. Als locatie kozen ze het chique Bain Royal en amper één jaartje later waagden ze zich ook aan waterpolo.

Het Brusselse Bain Royal

Duitsland

Fritz Droemer reisde heel Duitsland af om zoveel mogelijk waterpoloploegen warm te maken. Droemer was een fanatiek verdediger van zwemmen, redden en waterpolo en schreef in 1908 het eerste Duitse 'Wasserball-Lehrbuch', dat tot 1922 in een vierde oplage verscheen.

Groot-Brittannië

Osborne SC won zijn vierde ASA Club Senior Championship op rij.

Een ets uit de 'Illustrated London News' van een waterpolomatch tijdens een 'Ladies Night' in de Londense Bath Club. Een succes qua belangstelling overigens en een chique bedoening: de dames kwamen in soiree, de heren in smoking

Links het waterpoloteam van Cambridge University dat in 1897 tegen het Water Polo and Swimming team of Oxford University (rechts) speelde en met 5-2 op zijn donder kreeg.

Worthing Swimming Club werd in 1897 kampioen van West Sussex county: E. J. Dean, J. M. Head, R. C. Paine, E. A. Paine, Frank Parish, T. H. Greet, C.C. Grinstead en W. R. Paine.

Hongarije

Waterpolo kwam in 1896 voor het eerst onder de aandacht van de Hongaren toen een team van Polytechnic Londen in Wenen tegen Cercle de Natation Bruxelles speelde. Op dat ogenblik maakte Hongarije nog deel uit van het Oostenrijks-Habsburgse Rijk. Arpad Fuzessery (1868-1948) lanceerde het spel in Hongarije toen hij in 1899 een bal en een boekje met spelregels meenam naar Hongarije. Op 30 juli 1899 speelde Magyar MUE de eerste demonstratiewedstrijd in Siofok. Als promotie voor de sport moedigde Fuzessery de Oostenrijkers later aan om wedstrijden te komen spelen in Boedapest. Uiteindelijk speelde Hongarije in Wenen een eerste interland tegen Oostenrijk. Vier jaar later werd het eerste nationaal kampioenschap gewonnen door Balaton Swimming Club.

Magyar Úszó Egyesület, het eerste Hongaarse team

Oostenrijk

In Dianabad van Wenen werd een eerste waterpolokampioenschap betwist dat door de Wiener Schwimm-Club gewonnen werd. Eigenaardig genoeg eindigde WAC Wiener Athletiksport Club als tweede en de Fußballriege der Badener Gymnasiasten als derde.

De eerste kampioenen: Otto Wahle, Hans Hetsey, Richard Kenedi, Max Neuhut, Alfred Orlik, Simon Orlik en Carl Ruberl

Otto Wahle (1879-1963) was de beroemdste speler van de ploeg. In 1900 op de Olympiade van Parijs won hij zilver op de 200m hinderniszwemmen. Het jaar nadien emigreerde hij naar de Verenigde Staten waar hij zich aansloot bij de New York Athletic Club. In 1904 zwom hij als enige Oostenrijker de Spelen van St. Louis en eindigde hij derde op de 400m schoolslag. Hij bleef in de Verenigde Staten, waar hij zich enorm inzette voor het aanleren van waterpolo. In zoverre dat hij in 1912 op de Spelen van Stockholm trainer was van de Amerikaanse ploeg, net als acht jaar later in Antwerpen en die van 1924 in Parijs. Op die laatste Olympiade haalde hij brons met het zevental en lag er een zekere Johnny Weismüller (1904-1984) in het water.

Zweden

 

In 1897 leerden de Zweden waterpolo kennen toen hun duikteam op het diamanten jubileum-gala van de Royal Life Saving Society werd uitgenodigd, dat doorging aan de Londense Oost- en West-India Docks. Het evenement werd bijgewoond door de hertog en hertogin van York, de latere koning en koningin van Engeland. Het jaar nadien gingen de Britten de Zweden leren waterpolo spelen. In 1898, stuurde de Royal Life Saving Society van Liverpool een team naar Zweden, dat ook een ploeg samenstelde. In die vroege jaren waren SKKC Stockholm en Neptunus SC de enige ploegen in competitie, maar het spel verspreidde zich geleidelijk aan. SKKC kroonde zich tot eerste nationaal kampioen en bleef dat tot 1925. Erik Bergvall (1880-1950), de latere voorzitter van de FINA, en Harold Julin (1890-1967) waren grotendeels verantwoordelijk voor die vroege ontwikkeling. Met Bergvall en Julin in de ploeg veroverde Zweden een bronzen medaille op de Olympische Spelen van 1908. Op die Spelen haalde Julin ook brons op de 100m vrije slag en met het waterpoloteam ook zilver op de Spelen van 1912 en brons op die van 1920.

Amerika

Canada

In Canada werd het eerste officiële waterpolotornooi gespeeld, gesponsord door de Montreal Aquatic Club.

Verenigde Staten

Wissel van de macht in de Verenigde Staten, Chicago Athletic Association won zijn eerste kampioenstitel.

Nog in de Verenigde Staten trad Harold H. Reeder van de Knickerbocker AC op de voorgrond, die het spelsysteem revolutionair verbeterde. Hij was niet alleen een goed leider en uitstekende waterpolospeler, maar hij kon ook mensen kneden. Met de professionele hulp van Alex Meffett, Professor wetenschappelijk zwemmen aan de Dalton Swimming School en zelf één van de beter Amerikaanse spelers, leerde Reeder aan iedere kandidaat waterpolospeler de grondbeginselen van het spel aan: zwemmen, duiken, bal vangen, passeren, scoren, hinderen, tackelen en ontsnappen. Zijn aanpak bracht een enorme vooruitgang met zich mee, in zoverre dat de Knickerbocker Athletic Club één jaar later het toenmalige onklopbaar gewaande New York Athletic Club versloeg. Spijtig genoeg voor de club hield Reeder het na twee jaar voor bekeken.

De Amerikaanse krant 'San Francisco Call' berichtte dat de ploeg van Lurnine kampioen van Californië werd, maar wegens gebrek aan een fotograaf werd een tekening van het team afgedrukt.

Dat jaar startte in de States ook het universitaire waterpolo, met de University of Pennsylvania onder leiding van George Kistler (1864-1942) als koploper. Het jaar nadien kwam het team al uit in het Amerikaans kampioenschap.

In Great Barrington, Massachusetts werd waterpolo volgens de oude wijze gespeeld, op vaten versierd met paardenkoppen.