H2Opolo.beChronologische geschiedenis van het waterpolo
1895
Europa
België
In België werd de Antwerpse Zwemclub (AZC) boven het doopvont gehouden
De ploeg van AZC: Blondeel, Dumont, Vingerhoets, Mattelé, J. Henry, Verhelst, Coninx en Dirickx.
Duitsland
In Berlijn werd de eerste Duitse waterpolowedstrijd betwist tussen de ploegen van Poseidon en Borussia. De wedstrijdduur was tweemaal tien minuten en er mochten geen spelers gewisseld worden.
Frankrijk
Het volgende land dat toetrad tot waterpolo in competitie was Frankrijk in 1895. De eerste wedstrijd werd in de 'Nouveau Cirque de Paris' gespeeld. Maar vooral in het noorden van het land werd waterpolo in 1896 en 1897 enorm succes en dat onder invloed van België. Interlands tussen België en Frankrijk zorgden ervoor dat er langzaam 250 clubs in competitie uitkwamen.
Groot-Brittannië
Osborne SC verdedigde met succes zijn eerste ASA Club Senior Championship van het jaar voordien.
Brighton Swimming Club Champions hernieuwde zijn eerste zege van het jaar voordien in het Sussex Senior Water Polo
Champ.
In Groot-Brittannië was het succes van waterpolo in 1895 zo groot geworden dat men reeds vier afdelingen moest oprichten plus een juniorencompetitie.
Triton Swimming Club tegen Lindem Swimming Club.
Oxford klopte Cambridge met 3-1.
De eerste interlands werden in 1895 gespeeld met een 12-1 zege van Engeland tegen Ierland, terwijl Wales Ierland versloeg met 3-2.
Het sterke team van het Engelse Gloucester: M. Jones, L.A. Ballenger, A. Acott, W. Hart, A. Massle, P. A. Walz, C. Leacy, W. Cleycan en J. B. Eager.
In 1895 verscheen het boek 'Water Polo and How to Play it, A manual for beginners', geschreven door Fred G. Bretton en J.S. Gowland, de eerste afzonderlijke monografie gewijd aan waterpolo en hoe het moest gespeeld worden. Bretton was honory secretary van de County Water Polo Association en Gowland honoray secratary van de Eastbourne Swimming Club.
Australië
Nieuw-Zeeland
En ook Nieuw-Zeeland begon in 1895 met waterpolo, getuige daarvan een foto van het team van de New Zealand Amateurs Swimming Association.
Amerika
Verenigde Staten
Een beeld uit 1895 van de finale van het Amerikaans kampioenschap tussen New York Athletic Club en Chicago Athletic Association,
door New York gewonnen met 4-1. Wegens plaatsgebrek konden tweehonderd toeschouwers niet binnen. Het eerste doelpunt werd al na 22 seconden gescoord.
De ploegen:
NYAC: P.F. Dickey, W.E. Dickey, W.G. Douglas, N. Murray, C.J. Kintner en keeper E.F. Haubold.
CAA: G.A. Thorne, S.H. Hunt, J.H. Patrick, W.H. Thompson, B.S. Donnely en goalie M.E. Burr
Een extract van 's anderendaags uit het eerste, eerder kort artikel van de New York Times :
"Maar de hitte hinderde de jongens van de Athletic Club niet, zij zagen hun teamleden een kat en muis spelletje spelen met de grotere en zwaardere kerels van Chicago, die dachten dat zij 'doordouwers' waren tot zij de jongens van New York onmoetten."
De tweede partij van de play-offs werd enkele weken later opnieuw in New York gespeeld. En opnieuw was het "vollen bak". Het hieraan gewijde artikel in de New York Times was al heel wat uitgebreider en willen we u zeker niet onthouden:
"Toen het spel begon haalde P.F. Dickey als eerste de bal op en hij, Douglas, Murray en W. E. Dickey hielden de bal bij door hem meer dan één minuut rond te spelen. Toen verdween de bal uit het zicht en W. E. Dickey keek verschrikkelijk onschuldig terwijl het publiek schreeuwde 'Waar is de bal?' Dickey wist waar hij was, hij klemde hem immers tussen zijn benen. Terwijl de jongens uit Chicago het probleem trachtten op te lossen, verdween Dickey uit het oog. Er was een algemene verzameling voor de goal van Chicago toen Dickey's arm plots uit het water schoot en de vermiste bal tegen de betegelde muur duwde. Hij miste het doel van twee voet. Tweemaal verdween hij opnieuw onder water om terug op te duiken en de bal opnieuw tegen de doelwand te drukken, maar hij lukte geen doelpunt. Weer wilde hij verdwijnen en de keepers van Chicago waren klaar om hem op te vangen als hij zou opduiken. Maar deze keer had hij hen liggen. In plaats van op te duiken sprong hij en voor de Chicago jongens hem konden pakken plantte hij de bal op de juiste plaats, waarmee hij het punt veilig stelde. De toejuichingen van de blijde Athtletic Club aanhangers galmden door het bad en de Chicago boys deden alsof zij dachten dat het 'vlooienspel' voor hen een beter spel om spelen was dan waterpolo. In het daaropvolgende opzwemmen kreeg Thompson van Chicago de bal in handen, maar niet voor lang en eens Murray de bal had afgesnoept begonnen de New Yorkers aan hun verdedigend spel. Zij passeerden de bal rond en speelden ermee tot ergernis van de mannen van Chicago. Dit spelletje duurde tot affluiten van de eerste periode. Het enige incident dat zich voordeed was een schermutseling tussen Thompson en W. E. Dickey, waaraan beiden een bloedneus overhielden. De New Yorkers schreeuwden 'foul' na de slag van Thompson op Dickey, maar de claim werd niet toegekend omdat de scheidsrechter zag wat alle toeschouwers niet hadden gezien: het was Dickey die eerst had geslagen. De hele tweede helft was een vertoning van briljant verdedigingswerk en slim passeerwerk van het New York team. Hoe goed Chicago zich ook inspande, het slaagde er niet in om een punt te scoren. De bal was tweederde van de tijd in het bezit van New York geweest. Na de partij kregen de winnaars een mooie zijden wimpel en gouden medailles".
Het team van de New York Athletic Club dat zijn vierde Amerikaanse titel won op rij, met helemaal rechts de legendarische coach Gus Sundstrom (1858-1936).
Een tekening getiteld 'A Famous Waterpolo team' begeleidde het artikel van Normandie Murray.
In 1895 wijdde Murray in het tijdschrift The Argosy een volledig artikel aan de New York Athletic Club. De frontpagina was zelfs opgesmukt met een foto van de succesvolle ploeg.
Meer en meer aandacht werd aan waterpolo besteed, vooral dan aan het brutale.