H2Opolo.beChronologische geschiedenis van het waterpolo
1892
Europa
Groot-Brittannië
Het ASA Club Senior Championship wisselde opnieuw van eigenaar, dit keer ging Nautilus met de eer lopen, het was ook hun enige titel ooit. Eigenaardig genoeg waren de officieuze Engelse kampioenen tot dan toe alle afkomstig uit het graafschap Staffordshire
In april 1892 werd in Liverpool de eerste vergadering van de International Waterpolo Board gehouden, gevolgd door een wedstrijd waarin Engeland Schotland met 4-2 versloeg. De start van een reeks overwinningen, die duurde tot Wereldoorlog I. Alleen in 1897 kon Schotland nog eens winnen met 2-1.
Een tekening van S.T. Dadd, die gedetailleerd weergeeft hoe men een doel moest bouwen. Vanaf 1892 werden deze doelen in de London League gebruikt.
Een ets uit 1892 van de wedstrijd tussen Oxford en Cambridge in de Kensington Baths, waarop te zien is hoe R. P. Rowe zijn derde goal voor Oxford scoorde. Oxford won met 5-1.
Het waterpoloteam van de Cambridge University uit 1892: J.C. Graham, J.B. Hoare, H.W. Allason, H. Smith, H. M. King, A.T. Masterman en G. Franklyn, dat er met 5-1 van langs kreeg van Oxford.
Het spel werd gemoderniseerd en was minder brutaal
geworden, maar vooral gereglementeerd. In Europa althans, want in de
Verenigde Staten hield men er een andere mening op na.
Australië
Australië
Waterpolo werd rechtstreeks vanuit Groot-Brittannië in Australië geïntroduceerd. In 1892 werd in het droogdok op Cockatoo Island, Sydney een eerste wedstrijd gespeeld.
Nieuw-Zeeland
Waterpolo werd in 1892 ook in Nieuw-Zeeland geïntroduceerd, in Christchurch werd de eerste wedstrijd van het nationaal kampioenschap gehouden. Tot 1909 werd enkel op een interclub basis gespeeld.
Amerika
Verenigde Staten
Het derde kampioenschap van de Verenigde Staten werd door New York Athletic Club gewonnen, hun eerste titel van een enorme reeks.
"De helft van de tijd onder water en de helft van de tijd zwemmen gelijk waanzinnigen, ieder met de andere vechtend om de ronde rubberen bal te beschermen, de twaalf atletische zwemmers van de waterpoloteams van Manhattan Athletic Club en de Metropole Athletic Association van Providence zorgden voor opschudding in het grote zwembad van de Manhattan Athletic Club, de 500 toeschouwers juichten en schreeuwden uitbundig en enthousiast", aldus een verslag in de 'New York Times' van 25 januari 1892.
De reporter voegde er echter meteen ook aan toe dat men aan de beloftevolle sport best zo vlug mogelijk de nodige juiste regels zou geven.
"Zoals het er nu uitziet wordt er veel te veel voor punten gevochten, zonder dat het nodige gezag voorhanden is om alles in goede banen te leiden. Het is een ruwe sport, maar een die makkelijk kan opgekuisd worden en dat het nodig is werd in deze wedstrijd en in alle vroeger gespeelde wedstrijden in deze stad, overduidelijk bewezen."
De goede intenties konden echter niet baten, de
Amerikanen bleven hun worstelwedstrijden spelen. Er werd zelfs op
de uitslagen gewed zonder dat er Chinezen in het spel waren. Bovendien was de hitte in het bad ondraaglijk hoog voor de toeschouwers, te wijten aan de
strenge reglementering dat er bij een temperatuur
van 100° Fahrenheit moest gespeeld worden, wat overeenkomt met 38°C. Een Turks bad zeg maar.