Rijke waterpoloclubs

 

Pro Recco is een Zwem & Poloclub uit het Italiaanse Recco, een gemeente in de provincie Genua met amper 10.360 inwoners.

 

De club werd onder de naam Rare Enotria Nantes opgericht in de zomer van 1913 aan zee, in de open baden van Enotria Recco. Het team startte in tweede divisie, promoveerde in 1940 en 1946 twee keer naar Serie A maar tweemaal met een retourticketje. In 1953 een nieuwe promotie naar Serie A, maar die kon niet doorgaan omdat de Italiaanse Federatie voor de hoogste reeks geen wedstrijden in open zee meer toeliet. Het jaar nadien lukte het weer wel. 

 

In 1954 promoveerde het zevental met Eraldo Pizzo, Odaglia, Andreani, Maraschi, Pio Levaro, Manuelli, Guidotti, Piero Pizzo en Costaguta naar de Italiaanse hoogste divisie. Het eerste kampioenschap werd echter pas in 1959 gewonnen, meteen ook het einde van de heerschappij van Triëst. Het begin van de 'dictatuur' van Pro Recco, die tot 1974 duurde, periode waarin veertien titels veroverd werden in zestien seizoenen, met de Europa Cup in 1964 als kers op de taart. Na de titel in 1978, volgden ook die van 1982, 1983 en 1984, met in 1983 een tweede zege in de Europa Cup.


 
In 2002 kwam het hele zwempand in handen van een consortium van vooraanstaande ondernemers uit Genua en werden heel wat grote namen aangetrokken. Dit gaf de club een nieuwe “boost” en datzelfde jaar werd het team opnieuw Italiaans kampioen in de hoogste afdeling. In 2004 begint het tijdperk van president Foxes en met hem aan het roer kroont het zevental zich tot Italiaanse kampioen van 2006 tot 2011 en zet het ook de stap naar professioneel waterpolo.

Het herenteam won 7 maal de 'dubbel', zowel het landskampioenschap als de beker: in 1974, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010 en 2011 en 2 maal de 'Grand Slam': kampioenschap, de Italië Cup, de Europa Cup, de Europese Super Cup: in 2007 en 2008.
In al die jaren leverde Pro Recco ook heel wat spelers voor de nationale selectie

De grootste naam binnen Pro Recco is en blijft natuurlijk Eraldo Pizzo (1938-) de Kaaiman hielp zijn zevental als speler naar heel wat Italiaanse titels en bekers en naar een reeks Europese titels. Hij was ook steeds van de partij toen Pro Recco tussen 1965 en 1973 153 wedstrijden op rij won. Na het einde van zijn sportieve carrière werd hij voorzitter van de club. In 1960 won hij in eigen land het goud op de Olympische Spelen en hij werd voor de Spelen van 1960, 1964, 1968 en 1972 geselecteerd.

 

Goallie Alberto Alberani Samaritani (1947-), een naam die niet mag vergeten worden. Hij nam deel aan de Olympische Spelen van 1968, 1972, 1976 en 1980, met het zilver van 1976 als mooiste herinnering.

 

Roldano Simeoni (1948-) is een ander Pro Recco product, dat driemaal olympisch geselecteerd werd: 1972, 1976 en 1980.

Gianni Lonzi (1938-) nam eveneens driemaal deel aan de Spelen: in 1960, 1964 en 1968, met goud in 1960.

 

Franco Lavoratori (1941-2006) werd vier maal geselecteerd: 1960, 1964, 1968 en 1972 en in 1960 veroverde hij het goud met Italië.

 

Giancarlo Guerrini (1939-) werd door de Italiaanse bondscoach slechts eenmaal opgeroepen voor de Olympische Spelen, maar die selectie van 1960 leverde hem wel de gouden medaille op.

Massimiliano Ferretti (1966-) en Marco d’Altrui (1964-) hielpen Italië goud winnen op de Olympiade van Barcelona in 1992.
Bovendien kwam het professionalisme de kop opsteken en versterkte Pro Recco zich met heel wat buitenlands internationals, waarvan we de voornaamsten noemen, zij die ooit olympisch goud veroverden.

György Horkai (1954-) en István Szivós jr (1948-) wonnen met de Hongaarse ploeg goud op de Spelen van Montreal.